ഓര്മ്മകളുടെ പെരുമഴയില് മനസ്സ് കുത്തിയൊലിച്ചു പോയപ്പോള് തേങ്ങും ഹൃദയത്തിന് നൊമ്പരം പകരാന് മിഴികള്ക്ക് പോലുമായില്ല. മാഞ്ഞു പോയ മഞ്ഞുതുള്ളി പോല് നീ എന്നില് നിന്നും മറഞ്ഞു പോയപ്പോള് കൈവിട്ടു പോയ പിഞ്ച്ചു കുഞ്ഞിനെ പോല് പകച്ചു നിന്ന് പോയ് ഞാന്. നിശാഗന്ധികള് സൌരഭ്യം പരത്തും അന്ത്യ യാമങ്ങളില് പാല് നിലാശോഭയായി ഞാന് നിന്നെയും തേടി നടന്നു മിഴിനീരു പോലും വരണ്ടു പോകും വിരഹത്തിന് തേങ്ങലില് ജീവന്റെ ജീവനാം നിന്നെയും സ്വപ്നം കണ്ട് ഞാന് കാത്തിരിന്നു. നീ പകര്ന്ന നിന് നിര്മ്മല ഹൃദയത്തിന് സ്നേഹം നുണഞ്ഞ് നീ പകര്ത്തിയ നിന് ആത്മാവിന് പദവിന്യാസങ്ങളിലൂടെ മിഴികള് കൂമ്പി ഞാന് സ്മ്രിതിയിലെക്കൂളിയിട്ടിറങ്ങി യാത്രക്കൊടുവില് വിരഹത്തിന് നൊമ്പരം മൌനത്തില് ചാലിച്ച്... യാത്രാമൊഴി ചൊല്ലാന് ഒരുങ്ങിയ എനിക്ക് നേരെ നിന്റെ അദൃശ്യ കരങ്ങള് നീണ്ടു വന്നപ്പോള് ഞെട്ടിയത് ഞാനായിരുന്നു ജീവന്റെ ത്രസിപ്പ് മാത്രം അവശേഷിക്കേ മരവിച്ച മനസ്സുമായി ശൂന്യതയിലേക്ക് മുഖം മറയ്ക്കാന് ശ്രമിച്ച എനിക്ക് വീണ്ടും നഷ്ട വസന്തത്തിന് സുഗന്ധം പകരാനാകുമോ.. |
No comments:
Post a Comment