പ്രവാസ കേരളം, പ്രവാസ ഭാരതം
ശനിയാഴ്ച ഉച്ച, സമയം 12മണി. സ്ഥലം ആലുവ റെയില്‍വേസ്‌റ്റേഷന്‍. ജനം തിങ്ങിനിറയുകയാണ്. ഭൂരിപക്ഷവും മലയാളം സംസാരിക്കാത്തവര്‍. ഹിന്ദിയും ബംഗാളിയും പിന്നെ മറ്റു ചില ഉത്തരേന്ത്യന്‍ ഭാഷകളും കേള്‍ക്കാം. ട്രെയിന്‍ നമ്പര്‍ 2515 തിരുവനന്തപുരം - ഗുവാഹതി എക്‌സ്‌പ്രസ് ഉടനെ സ്‌റ്റേഷനിലെത്തുമെന്ന് ഇടക്കിടെ അനൗണ്‍സ്‌മെന്റ്. ഓരോ അനൗണ്‍സ്‌മെന്റിനും ചെവിയോര്‍ക്കുകയാണ്, ഈ അന്യഭാഷാ ജനതതി.
ട്രെയിനില്‍ കയറാന്‍ എത്തുന്നവര്‍ക്ക് ഓരോരുത്തര്‍ക്കും ആറും ഏഴും പേര്‍ അകമ്പടിയായുണ്ട്. വലിയ ഭാണ്ഡക്കെട്ടുകളുമായാണ് ഓരോരുത്തരും വന്നിട്ടുള്ളത്. സഹപ്രവര്‍ത്തകരെ വണ്ടി കയറ്റിവിടുമ്പോള്‍ അവര്‍ അവരവരുടെ വീടുകളില്‍ ഏല്‍പിക്കാന്‍ ഓരോ ഭാണ്ഡക്കെട്ടും പിന്നെ ചെറിയ പൊതികളും ഏല്‍പിക്കുന്നു. ചെറിയ പൊതികളില്‍ പണമായിരിക്കണം. സഹപ്രവര്‍ത്തകരായ ഓരോരുത്തരുടെയും വീടുകളില്‍ പണമെത്തിക്കുകയെന്നത് പോകുന്ന സുഹൃത്തുക്കളുടെ കടമയാണ്. യാത്രയാകുന്നവര്‍ക്ക് കൂടെ വന്ന ചിലര്‍ ഭക്ഷണപ്പൊതികളും സമ്മാനിക്കുന്നുണ്ട്. എല്ലാവരും സന്തോഷവാന്മാരാണ്. യാത്രക്കാരില്‍ തയാറായി എത്തിയിട്ടുള്ളവര്‍ മിക്കവരും വിലകുറഞ്ഞ ജീന്‍സുകളും ടീഷര്‍ട്ടും ഇട്ടവരാണ്. മിക്കവര്‍ക്കും ചെരിപ്പുണ്ട്. ചെരിപ്പില്ലാത്തവര്‍ക്ക് യാത്രയയക്കാന്‍ വന്നിട്ടുള്ള സുഹൃത്തുക്കള്‍ അതു നല്‍കുന്നു. സൗഹൃദത്തിന്റെ ഒരുത്സവമാണ് അവിടെ.
12.43 മണി. ഇപ്പോള്‍ തീവണ്ടിയുടെ ചൂളം വിളികേള്‍ക്കാം. തെക്കുനിന്ന് ഇരച്ചിരച്ച് എത്തുകയാണ്, വണ്ടി. അത് സ്‌റ്റേഷനിലേക്കടുക്കുമ്പോള്‍ തന്നെ അണ്‍റിസര്‍വ്ഡ് കമ്പാര്‍ട്ടുമെന്റുകളില്‍ പലരും ചാടിക്കയറുന്നു. വണ്ടി നില്‍ക്കുമ്പോഴേക്ക് ട്രെയിനിലെ മൂന്ന് അണ്‍റിസര്‍വ്ഡ് ബോഗികളും നിറഞ്ഞുകഴിഞ്ഞു. പിന്നെയും യാത്രക്കാര്‍ പ്ലാറ്റ്‌ഫോമില്‍ ബാക്കിയാണ്. അവരെ കയറ്റാനുള്ള ശ്രമമാണ്, അകത്തുകയറിപ്പറ്റിയവരുടേത്. അത് അവരുടെ കടമയാണ്. ട്രെയിന്‍ നാലോ അഞ്ചോ നിമിഷമേ പ്ലാറ്റ്‌ഫോമില്‍ നില്‍ക്കുകയുള്ളൂ. ആ സമയം കൊണ്ട് എല്ലാവരും കയറണം. അവരുടെ ഭാണ്ഡങ്ങള്‍ കയറ്റണം. അഞ്ചു മിനിറ്റുകൊണ്ട് അത് അസാധ്യമാണ്. ഇപ്പോഴും രണ്ടു ട്രെയിനില്‍ കൊള്ളാനുള്ളവര്‍ പുറത്തുണ്ട്. അവര്‍ പിന്നെയും കയറിപ്പറ്റാനുള്ള ശ്രമം തുടരുകയാണ്. അകത്തുള്ളവര്‍ അതിന് ഇഞ്ചോടിഞ്ച് സ്ഥലം ഒരുക്കികൊടുക്കുന്നു. ചിലര്‍ വാതില്‍ പാളിയുടെ മുകളിലാണ് സ്ഥലം പിടിച്ചിട്ടുള്ളത്. സാധാരണക്കാര്‍ക്ക് ശ്വാസം വിടാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാകും വിധം നിറഞ്ഞു കവിഞ്ഞിട്ടും പിന്നെയും സഹയാത്രികരെ തിരുകാനുള്ള ശ്രമം തുടരുകയാണ്.
തീവണ്ടി നീങ്ങി തുടങ്ങി. ആളുകള്‍ ഇപ്പോഴും കയറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. കയറിയവര്‍ മറ്റുള്ളവരെ കൈപിടിച്ചു കയറ്റുന്നു. ആര്‍ക്കും അദ്ഭുതം തോന്നുന്ന സഹവര്‍ത്തിത്വം. കയറാന്‍ പറ്റാത്തവരോടുള്ള സഹാനുഭൂതി കയറിയവരില്‍ നിറയുന്നു. തീവണ്ടി വേഗതയാര്‍ജിക്കുമ്പോഴും ഈ പ്രക്രിയ തുടരുകയാണ്. ഈ വണ്ടിയില്‍ കയറാനായില്ലെങ്കില്‍ പിന്നെ ഒരാഴ്ച കാത്തിരിക്കണം. അതിന്റെ ഉത്കണ്ഠ കയറിയവരിലും കയറാന്‍ വന്നവരിലും അവരെ കയറ്റിവിടാന്‍ വന്നവരിലുമുണ്ട്. വണ്ടി പ്ലാറ്റ് ഫോം വിട്ടപ്പോള്‍ പിന്നെ കാണുന്നത് നിരാശയുടെ മുഖങ്ങളാണ്. കയറ്റിവിടാന്‍ വന്നവര്‍ കയറാനാകാതെ അവശേഷിച്ച യാത്രികരെ സാന്ത്വനിപ്പിക്കുന്നു.
ഓരോ ശനിയാഴ്ചയും ആലുവ സ്‌റ്റേഷനില്‍ ആവര്‍ത്തിക്കുന്ന പ്രക്രിയയാണ് നേരത്തേ വിവരിച്ചത്. കേരളത്തില്‍ കുടിയേറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന അന്യ സംസ്ഥാന തൊഴിലാളികളാണ് ആഴ്ച തോറും ഇവിടെ വണ്ടികയറാന്‍ എത്തുന്നത്. മിക്കവാറും ബംഗാളികളാണ്. അവര്‍ക്ക് പോകാന്‍ ഏറ്റവും സൗകര്യമുള്ള തീവണ്ടി, മേല്‍പറഞ്ഞ ഗുവാഹതി വണ്ടിയാണ്. ഈ അന്യസംസ്ഥാനക്കാരുടെ പ്രധാന ആവാസ കേന്ദ്രം ആലുവയാണ്. അതിനു കാരണമുണ്ട്. ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ കെട്ടിട നിര്‍മാണം നടക്കുന്നത് എറണാകുളം ജില്ലയിലാണ്. ഫ്‌ളാറ്റ് സമുച്ചയങ്ങള്‍ നാള്‍ക്കു നാള്‍ ഉയരുന്നു. മറ്റു കെട്ടിടങ്ങളും മാളുകളും ഓഫിസ് സമുച്ചയങ്ങളും ഹോട്ടലുകളും ദിനേന ഉയര്‍ന്നുവരുന്നു. ഇവിടെയൊക്കെ തൊഴിലാളികളായി നമ്മുടെ നാട്ടുകാരെ കിട്ടാനില്ല. ഏതാനും വര്‍ഷം മുമ്പുവരെ തമിഴ് നാട്ടുകാരെ ലഭിക്കുമായിരുന്നു. ഇപ്പോള്‍ അവരെയും ലഭിക്കാനില്ല. തമിഴ്‌നാട്ടില്‍ പഴയ ദാരിദ്ര്യം ഇന്നില്ല. അതിനാല്‍ അവിടെ നിന്ന് തൊഴിലാളികള്‍ ഇപ്പോള്‍ വണ്ടി കയറുന്നില്ല. ഇപ്പോള്‍ കുറഞ്ഞ വേതനത്തിനു ജോലിചെയ്യാന്‍ ഉത്തരേന്ത്യന്‍ സംസ്ഥാനക്കാരെ മാത്രമേ കിട്ടൂ. നഗരത്തിനു പുറത്തു താമസിക്കുന്ന അവര്‍ക്ക് വണ്ടി കയറാന്‍ ആലുവ സ്‌റ്റേഷനാണ് സൗകര്യം.
കെട്ടിട നിര്‍മാണ കേന്ദ്രങ്ങള്‍ മാത്രമല്ല, ഇവരുടെ ലാവണങ്ങള്‍. എറണാകുളം ജില്ലയില്‍ ചെറുകിടവും ഇടത്തരവും വന്‍കിടവുമായി നിരവധി വ്യവസായ ശാലകളുണ്ട്. അവിടങ്ങളില്‍ സ്ഥിരം ജോലിക്കാര്‍ കേരളീയരാണെങ്കിലും കൂലിപ്പണിക്ക് നമ്മുടെ നാട്ടുകാരെ കിട്ടാനില്ല. കിട്ടിയാലും അവരെ ആവശ്യമില്ല. കൂലിതന്നെയാണ് പ്രശ്‌നം. കുറഞ്ഞ കൂലിക്ക് ജോലിചെയ്യാന്‍ ബംഗാളികളും ബിഹാറികളും ഇവിടെ തയാറാണ്. കേരളത്തിലെ ഏതു പ്രധാന പട്ടണത്തിലും അവരുടെ സാന്നിധ്യമുണ്ട്. ഹോട്ടലുകളില്‍ തൂക്കാനും തുടക്കാനും കഴുകാനും നില്‍ക്കുന്നവരില്‍ ഇന്ന് ഉത്തരേന്ത്യന്‍ മുഖങ്ങളാണ് കൂടുതല്‍. പതിഞ്ഞ മൂക്കും ഗോതമ്പു നിറവുമുള്ള വടക്കു കിഴക്കന്‍ അതിര്‍ത്തിക്കാരെയും ഇടക്കിടെ കാണാം. രാജ്യത്തിന്റെ പിന്നാക്കാവസ്ഥയുടെയും ദാരിദ്ര്യത്തിന്റെയും പ്രതിനിധികളായി അവര്‍ അനുദിനം കേരളത്തിലേക്ക് ചേക്കേറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. 'ദൈവത്തിന്റെ സ്വന്തം നാട്' എന്ന കേരള വിനോദ സഞ്ചാര വകുപ്പിന്റെ മുദ്രാവാക്യം ഇവര്‍ക്കു വേണ്ടിയാണ് സൃഷ്ടിച്ചതെന്നു തോന്നും. അതേ, ആ ദരിദ്രനാരായണന്മാര്‍ക്ക് കേരളം സ്വര്‍ഗം തന്നെ.
തീവണ്ടിയില്‍ കയറാനാകാതെ അവശേഷിച്ചവര്‍ ദൈന്യതയോടെ സ്‌റ്റേഷനില്‍ പിന്നെയും കുറേ നേരം നിന്നു. അവര്‍ കേരളത്തിലേക്കു വരാനുണ്ടായ പശ്ചാത്തലം അറിയാന്‍ കൗതുകമുണ്ടായിരുന്നു. കൈയില്‍ വാച്ചില്ലാത്ത ഒരാള്‍ ഹിന്ദി കലര്‍ന്ന ഭാഷയില്‍ സമയം ചോദിച്ചത് ഒരവസരമായി. അവര്‍ ഇവിടെ വരാനിടയായതെങ്ങനെയെന്ന് ചോദിച്ചു. ഏതാണ്ട് മൂന്നു വര്‍ഷത്തിലേറെയായി കേരളത്തില്‍ സര്‍വീസുള്ള ഒരാള്‍ മുറിഞ്ഞ മലയാളവും ഹിന്ദിയും കലര്‍ത്തി സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി. 35 വര്‍ഷമായി കമ്യൂണിസ്റ്റ് ഭരണമുള്ള ബംഗാളില്‍ കിട്ടുന്ന കൂലി ഇപ്പോഴും പ്രതിദിനം 30 മുതല്‍ 45 രൂപവരെയാണ്. കേരളത്തില്‍ കോണ്‍ട്രാക്ടര്‍മാരാണ് കൂലി നിശ്ചയിക്കുന്നത്. തൊഴിലാളികള്‍ തൊഴില്‍ കരാറുകാരുടെ കീഴ് ജീവനക്കാരാണ്. അവര്‍ 90 രൂപ ഇപ്പോള്‍ പ്രതിദിനം നല്‍കുന്നു. സര്‍ക്കാര്‍ നിശ്ചയിച്ച മിനിമം വേതനംപോലും ഇതിന്റെ ഇരട്ടിയിലേറെ വരുമെന്ന് അവര്‍ക്കറിയാം. എന്നാല്‍, ആതുക അന്യസംസ്ഥാന തൊഴിലാളികള്‍ക്ക് ആരും നല്‍കില്ല. കിട്ടുന്നതുവാങ്ങി കൂടെ നിന്നില്ലെങ്കില്‍ ജോലിയുണ്ടാകില്ല, കേരളത്തിലെ ഈ കമ്യൂണിസ്റ്റ് സല്‍ഭരണത്തിലും. എങ്കിലും അവര്‍ സന്തുഷ്ടരാണ്. സ്വന്തം നാട്ടിലുള്ള പീഡനം ഇവിടില്ല. അവിടെ കിട്ടുന്നതിന്റെ ഇരട്ടി ഇവിടെ ലഭിക്കും. ഒരുമിച്ചുജീവിക്കാന്‍ കോണ്‍ട്രാക്ടര്‍മാര്‍ ഒഴിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ഭൂമി കുറഞ്ഞ വാടകക്ക് എടുത്ത് ഷെഡുകള്‍ മേഞ്ഞ് നല്‍കും. പശുത്തൊഴുത്തുകള്‍ക്ക് സമാനമാണ് അവയെങ്കിലും ആര്‍ക്കുമില്ല, പരാതി. കട്ടിലോ കിടക്കയോ പായയോ വേണ്ട. കൂട്ടമായി വെച്ചും വിളമ്പിയും അവര്‍ കഴിയും. മഴയും വെയിലും മഞ്ഞും അവര്‍ക്ക് പ്രശ്‌നമല്ല. പ്രകൃതിയോട് കലഹിക്കാത്തവര്‍!
ഇടക്കിടെ നാട്ടില്‍ പോകാനാകാത്തതിനാലാണ് പോകുന്നവരുടെ പക്കല്‍ കത്തും പണവും മറ്റും നല്‍കി വിടുന്നത്. ഹോളിയും ദീപാവലിയും ക്രിസ്മസും റമദാനും ബക്രീദും മറ്റും എത്തുമ്പോഴാണ് കൂട്ടത്തോടെ പോകേണ്ടി വരുക. അപ്പോള്‍ ഈ തീവണ്ടി മതിയാകാതെ വരും. സീറ്റ് റിസര്‍വു ചെയ്തു പോകാന്‍ മിക്കവര്‍ക്കും അറിയില്ല. അതിനാല്‍ അണ്‍ റിസര്‍വു കമ്പാര്‍ട്ടുമെന്റാണ് ശരണം. ഈയിടെയായി ചിലരൊക്കെ റിസര്‍വു ചെയ്തു തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ടെന്ന് റെയില്‍വേ അധികൃതര്‍ പറയുന്നു. ആലുവയില്‍ മൂന്നു മിനിറ്റാണ് വണ്ടി നിര്‍ത്തേണ്ടതെങ്കിലും ഇവരുടെ സൗകര്യാര്‍ഥം അഞ്ചു മിനിറ്റുവരെ താമസിപ്പിക്കാറുണ്ട്. വിട്ടാല്‍ തന്നെ പ്ലാറ്റ് ഫോം കഴിയുന്നതുവരെ ഇവര്‍ക്കു കയറാനാകും വിധം വളരെ പതിയെ മാത്രം വണ്ടി ഓടിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അത് റെയില്‍വേ ജീവനക്കാരുടെ സഹാനുഭൂതി.
കേരളത്തില്‍ അന്യസംസ്ഥാന തൊഴിലാളികള്‍ക്കും തൊഴില്‍ നിയമം ബാധകമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. നിര്‍മാണ തൊഴിലാളികളുടെ ക്ഷേമനിധിയില്‍ അംഗത്വവും നല്‍കാന്‍ വ്യവസ്ഥയുണ്ട്. പക്ഷേ, ആവക തിരിച്ചറിവുകളില്‍ നിന്ന് കരാറുകാര്‍ അവരെ അകറ്റി നിര്‍ത്തുകയാണ്. ക്ഷേമനിധിയില്‍ അംഗമായാല്‍ ഒട്ടേറെ ആനുകൂല്യങ്ങള്‍ അവര്‍ക്കു ലഭിക്കും. നിയമപ്രകാരമുള്ള കുറഞ്ഞ വേതനമെങ്കിലും കിട്ടും. മരണാനന്തരച്ചടങ്ങുകള്‍ക്കും മൃതദേഹം നാട്ടില്‍ എത്തിക്കുന്നതിനും മക്കളുടെ വിവാഹത്തിനും അസുഖത്തിനു ചികിത്സക്കും സഹായം ലഭിക്കും. പക്ഷേ, അക്ഷരങ്ങളില്‍ നിന്നും തിരിച്ചറിവുകളില്‍ നിന്നും അകറ്റി നിര്‍ത്തപ്പെടുന്ന അവര്‍ക്ക് ആനുകൂല്യങ്ങള്‍ നിയമങ്ങളില്‍ മാത്രം ഒതുങ്ങുന്നു. അതു നടപ്പാക്കാന്‍ അധികൃതര്‍ക്കു താല്‍പര്യമേയില്ല. ജീവിതം തൊഴില്‍ ഷെഡുകളില്‍ ഹോമിക്കുന്നു. എന്നിട്ടും സന്തുഷ്ടരാണവര്‍. സ്വന്തം നാടിനെക്കാള്‍ മികച്ച ജീവിതവും വേതനവുമാണവര്‍ കൈപ്പറ്റുന്നത്. മികച്ച ജീവിത നിലവാരത്തിനായി ഗള്‍ഫില്‍ പോകുന്ന മലയാളിയുടെ മനസ്സാണ് അവരില്‍ പ്രതിഫലിക്കുന്നത്. മലയാളിയറിയാത്ത മറ്റൊരു ഇന്ത്യയെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുകയാണവര്‍.
Regards
Shafeeq thalassery
Always make a total effort, even when the odds are against you.
www.keralites.net |
__._,_.___
No comments:
Post a Comment