| 
എന്നും ഞാനിഷ്ടപ്പെടുന്നൊരീ
മണല്കാറ്റില് നിന്നുകൊണ്ടലറി
വിളിച്ചു ഞാന്,
സ്നേഹം..
കൂര്ത്ത മണല്തരികളും, കാറ്റും
മൂര്ച്ചയുള്ള പല്ലുകള്കൊണ്ടെന്
ഹൃദയത്തെ കുത്തിനോവിച്ചു.
എന്നും ഞാനിഷ്ടപ്പെട്ടൊരീ
പുഴയുടൊളങ്ങളില് നിന്നുകോണ്ടലറി
വിളിച്ചു ഞാന്,
സ്നേഹം…
ദയയില്ലാത്തൊരടിയൊഴുക്കില്,
കരയാന് പറ്റാതെ, കയറാന് പറ്റാതെ
ഒഴുകിപ്പോയി ഞാന്.
എന്നും ഞാനിഷ്ടപ്പെട്ടൊരീ
മേഘനാദങ്ങള്ക്കിടയിലലറിവിളിച്ചു ഞാന്, സ്നേഹം…
ഇടിമിന്നലും, വര്ഷവും
മൂര്ഛിച്ച ചില്ലുകള് കൊണ്ടെന്
കരളിനെ കുത്തിയെടുത്തു.
എനിക്കു പ്രിയമാം ദളങ്ങള്
മുറിഞ്ഞുവീണു കരഞ്ഞപ്പോള്,
ഒപ്പം ഞാനും അലറിക്കരഞ്ഞു…
സ്നേഹം…
മൃദുലമാം ദളങ്ങള്
ബലിഷ്ഠമാം പാശങ്ങള്കൊണ്ടെന്നെ
വലിഞ്ഞുകെട്ടി ശ്വാസം മുട്ടിച്ചു.
ഒടുവിലൊരുനാള്,
ഒന്നിനും വയ്യാതെ ഞാന് തളര്ന്നിരുന്നപ്പോള്,
എന്നെയെന്നുമിഷ്ടമുള്ളൊരാ വസന്തം വന്നെന്നോട് കൊഞ്ചി…
സ്നേഹം… സ്നേഹത്തിന് പൂക്കാലം കൊണ്ടവളെന്നെ മയക്കി…
എന്നോടൊരു തരി സ്നേഹം പോലും ചോദിക്കാതെ.  | 
No comments:
Post a Comment